Waarom deze site en waarom deze podcast? Een vraag die ik mijzelf heb gesteld voordat ik hieraan begon. En het antwoord? Tja, als ik zeg dat het gewoon op mijn hart lag om te doen, is dat dan een voldoende antwoord?
Maar ik zal wat verder terug gaan in de tijd. Op het moment van schrijven kom ik al een jaar of 18 met een groep mensen bij elkaar om samen Jezus te zoeken, te vinden en te ontmoeten in ons dagelijks leven. Een zoektocht en ontdekkingstocht met vallen en opstaan.
Maar om bij het begin te beginnen. En ik vertel hier mijn verhaal, iedereen die ooit bij deze groep is geweest, voor langere of kortere tijd, zal zijn eigen verhaal hebben en zich niet perse in mijn verhaal kunnen vinden. En ik hoop dat in de toekomst meer mensen hun verhaal willen opschrijven en hier publiseren want dat zou jou een beter beeld geven van kerkleven. Het is en blijft iets dat we met elkaar doen.
Om terug te keren bij het begin. En dan ga ik terug naar het jaar 2002. Mijn man en ik waren toen al op zoek naar iets anders. We hadden een boek gelezen over huiskerken. ‘Huizen die de wereld veranderden’ (zie Bibliotheek), waren in dezelfde tijd weg gegaan bij de kerk waar we toen naartoe gingen omdat het te veel organisatie werd en via via hadden we een eerste kennismaking met een huiskerk.
Vrienden brachten ons op de hoogte van een conferentie die in juni 2002 gehouden zou worden. Geintereseerd als wij waren gingen we daar naartoe. Ik heb geen idee meer hoeveel mensen er waren, maar wij vonden het heel interessant. Niet alleen handrijkingen over het hoe, maar ook een aantal ideeën over het waarom, hoe te beginnen en welke hulp er geboden kon worden. De conferentie was met Engelstalige sprekers, maar alles werd vertaald en de meeste deelnemers waren Nerderlands. Op de laatste dag werd er gevraagd wie er interesesse hadden om als groep bij elkaar te komen. Een 35tal mensen bleef die middag om door te spreken hoe we concreet bij elkaar konden gaan komen. Afgesproken werd om op zaterdag 3 augustus 2002 bij een gezin thuis elkaar weer te ontmoeten. Er werden gelijk nog twee data geprikt zodat iedereen kans had om een keer te komen. Zelf heb ik deze drie ontmoetingen gemist omdat ik toendertijd werkte op zaterdag. Mijn man ging er wel heen. Er was afgesproken dat iedereen bij de eerste ontmoetingen zelf eten mee zou nemen, dat op tafel te zetten en dan vervolgens met elkaar te eten. Het waren ware feestmaaltijden.
En zo begonnen we. Met eten en daardoor elkaar een beetje te leren kennen. De mensen die hadden gesproken op de conferentie bleven met ons in contact. Gaven ons nog wat nieuwe ideeen om te doen. Zo begonnen we om ons eigen verhaal te vertellen. Hoe kwam je zover dat je die zondag zei dat je mee wilde doen? Hoe kwam je zover dat je nu hier zit. Hier werden heel wat bijeenkomsten mee gevuld. Tegelijkertijd begonnen we de eerste liedjes uit te zoeken en werd de eerste liedbundel geboren. Liedjes werden soms herschreven, soms wat aangepast en soms gewoon zo overgenomen. En ja, het gaf ook de eerste wrevel. Sommige wilde bepaalde liedjes niet zingen omdat er slechte herinneringen mee naar boven kwamen terwijl anderen juist dat lied geweldig vonden. En dan zie je dat kerkleven geen rozegeur en manenschijn is. Juist als je zo samen opzoek bent botst het soms, schuurt het.
Eind December kwam één van de sprekers bij ons langs. We konden met elkaar terecht in een groot gebouw waar we met elkaar een week verbleven. De ideale situatie om te genieten van elkaars aanwezigheid, samen te zingen, elkaar te irriteren, veel te praten, gezellig te eten, elkaar in de haren te vliegen, feest te vieren, vragen te stellen, te ontdekkenen en vooral elkaar beter te leren kennen.
Wordt vervolgt…